Groots. Eric van Dijsseldonk trekt op zijn tweede Nederlandstalige cd logisch de lijn door van zijn Bijna Lente in acht eigen nummers, een cover van Henny Vrienten, hertalingen van Trish Murphy en Wouter Planteijdt plus zijn eigen Can You Hear Me (33 1/3).
Hoewel hij in alle songs steeds zelf drums, percussie, bas, piano en gitaar speelt, creëert hij een organisch en vol bandgeluid. In drie nummers zijn scherp gearrangeerde blazers een soulvol extraatje, terwijl ook toetsenisten Roel en Erik Spanjers en zangeres Maaike Hermans incidenteel bijspringen.
Van Dijsseldonks heeft een groot talent voor het schrijven van semi-tempo nummers en ballads. Daarin combineert hij de verschillende instrumenten op schijnbaar terloopse wijze tot mooi vloeiende melodieën met daarin vaak nadruk op harmonieuze refreinen. Zo staat hij in de traditie van roots, soul en pop zoals die zich de laatste 45 jaar hebben ontwikkeld.
Hoewel Van Dijsseldonks muziek daardoor op en top Amerikaans lijkt, is zij paradoxaal genoeg juist bij uitstek Europees. Dat komt doordat hij die genres altijd ondergeschikt maakt aan zijn songs en ze op een zelden gehoorde manier laat samenvloeien tot een gelaagd, maar logisch geheel.
Omdat Van Dijsseldonk een persoonlijke invalshoek vindt in teksten over het raadsel van inspiratie, lust, liefde, verlangen, verdriet, zijn overleden vader en zijn liefde voor zijn kind, spiegelt hij ook de levens van andere volwassenen. Zo bewijst hij nog maar eens dat er ook voor hen popmuziek wordt gemaakt. ****
(Ruud Heijjer)